"ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ"... ΑΛΛΑ "ΘΑΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ"...

"Έτσι είναι η ζωή και πως  να την αλλάξεις", τραγουδούσε πριν χρόνια η Βίκυ Μοσχολιού.

Κάποιες φορές έτσι μοιάζουν τα πράγματα.

‘Όταν ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ  «επίσημος», «γραβατωμένος», «φραγκάτος», όταν δεν είσαι «κάποιος νοματαίος» τέλος πάντων και διαμαρτυρηθείς γιατί πιστεύεις ότι  κάποιος που μιλάει από το βήμα σε προσβάλλει και σε υποτιμά τότε είσαι ντε φάκτο σχιζοφρενής, απολίτιστος, μαο μαο, τζιχαντιστής, κλακαδόρος κλπ,κλπ. Σε περιλαμβάνουν τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ  και σου δίνουν και καταλαβαίνεις τόσο ώστε να το βουλώσεις και να μην ξαναμιλήσεις για καιρό.

Όταν όμως ΕΙΣΑΙ όλα ή κάτι από  τα παραπάνω, (φραγκάτος, επίσημος, κλπ) τότε μπορεί ελεύθερα και με το νόμο να είσαι –πάλι εσύ- στο βήμα και να βρίζεις χυδαία τους αντιπάλους σου. Οι βρισιές σου μετατρέπονται και γίνονται «ευφυείς ατάκες», «ευρηματικό σχόλιο», «απόσταγμα σοφίας» άξιες θαυμασμού και επαίνου. Είναι δείγμα «πολιτισμού» και «μόρφωσης» και «επιπέδου». Και  όλα τα ΜΜΕ να επικροτούν και να αναμεταδίδουν.

Δεν πειράζει.

Και δεν πειράζει γιατί εκτός από το όμορφο τραγούδι της Μοσχολιού που αναφέρθηκε πριν υπάρχει ένα τραγούδι ακόμα καλύτερο.

« ΘΑΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ» της αγαπημένης Κατερίνας Γώγου

Θα 'ρθεί καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.

Να το θυμάσαι Μαρία.

Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι

που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη

– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ’ η ελπίδα

άκου θάρθει καιρός

που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς

δε θα βγαίνουν στην τύχη

Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές

με γερμένους απέξω

Και τη δουλειά

θα τη διαλέγουμε

δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα

κι άλλοι με νότες

Να φυλάξεις μοναχά

σε μια μεγάλη φιάλη με νερό

λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές

απροσάρμοστοι καταπίεση μοναξιά τιμή κέρδος εξευτελισμός

για το μάθημα της ιστορίας.

Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –

δύσκολοι καιροί.

Και θάρθουνε κι άλλοι.

Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –

τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω

κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:

«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».

Θα την αλλάξουμε τη ζωή

παρ’ όλα αυτά Μαρία.