ΟΤΑΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ...

...που εμείς στα στερνά μας κάποιες φορές ατιμάζουμε.

Στις περιόδους κρίσης και ανακατατάξεων παρακολουθούμε συχνά ανατροπές και παράδοξα. Είναι σε αυτές τις περιόδους επίσης που όλα μοιάζουν θολά και συγκεχυμένα, αντιφατικά. Δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις το σωστό από το λάθος, τις καλοπροαίρετες προθέσεις από τις πολιτικάντικες μεθοδεύσεις σκοπιμοτήτων.

Διάβασα σήμερα  ένα άρθρο με τίτλο «Τι είναι το ΠΑΣΟΚ» στην ιστοσελίδα ΕΠΙΚΑΙΡΟ. Δεν γνωρίζω τον/την συντάκτη αλλά με δεδομένο το νεαρό της ηλικίας της ομάδας που λειτουργεί στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα εικάζω ότι ο αρθρογράφος  θα πρέπει να γεννήθηκε αρκετά χρόνια μετά την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ το 74.

Δεν θα αναφερθώ στην απόλυτη συμφωνία μου με την ουσία του άρθρου. Θα σημειώσω μόνο ότι μοιάζει παράδοξο, στην πραγματικότητα δεν είναι, που οι νέοι μιλάνε με όρους ιστορίας και συλλογικού μέλλοντος και εμείς οι μεγαλύτεροι μιλάμε πολλές φορές με όρους συγκυρίας και ατομικού συμφέροντος μόνο. Το γεγονός αυτό προσδιορίζει από μόνο του τα όρια και την θνησιγενή προοπτική μιας άποψης και πολιτικής πρακτικής που ορίζει το περιεχόμενο της δημοκρατίας στην καθημερινή διαχείριση μιας πραγματικότητας χωρίς αφετηρία, χωρίς στόχους. Που οριοθετεί και στεγανοποιεί την ευθύνη και το δικαίωμα του πολίτη για την πορεία της χώρας του, για τις αποφάσεις που αφορούν στη ζωή του, στην ολιγόλεπτη παρουσία του στο εκλογικό παραβάν κάθε 4 χρόνια.

Το άρθρο «Τι είναι το ΠΑΣΟΚ» ισοπεδώνει στην κυριολεξία με επιχείρημα την ιστορική πραγματικότητα αλλά κυρίως την λογική, το σλόγκαν Βενιζέλου ότι ΠΑΣΟΚ είναι όσοι μέσα στο παραβάν ψήφισαν ΕΛΙΑ…

Θυμίζει ο/η  αρθρογράφος ότι ΠΑΣΟΚ είναι, πρέπει να είναι, αυτό που σκέφτεσαι, αποφασίζεις και πράττεις ΜΕΧΡΙ να φτάσεις στο παραβάν. Το παραβάν δεν είναι παρά το επιστέγασμα μιας πορείας και η ψήφος οφείλει να αντανακλά και να σφραγίζει τις πολιτικές αποφάσεις και πράξεις στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις εκλογικές; διαδικασίες.

Συζητούσα πριν λίγες μέρες με συνάδελφο και φίλο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συζήτηση κάθε τόσο αναφερόταν στον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα ριζοσπαστικό και αριστερό. Αναγκάστηκα να σημειώσω ότι κόμμα αριστερό και ριζοσπαστικό χωρίς οργανώσεις βάσεις με λόγο στις αποφάσεις του κόμματος αλλά κυρίως χωρίς πολιτικό λόγο και παρέμβαση των οργανώσεων βάσης  στον τοπικό και κοινωνικό περίγυρο τους δεν υπάρχει. Γιατί σε τελική ανάλυση με τον ίδιο τρόπο που υποκριτικά ο Βενιζέλος περιφέρει το σύμβολο ΠΑΣΟΚ ως ψηφοθηρικό όπλο, με τον ίδιο τρόπο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τον όρο ριζοσπαστική αριστερά σε ένα κόμμα που μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε κόμμα κορυφαίων στελεχών στην καλύτερη περίπτωση ή σε κόμμα κυβερνητικών παραγόντων στην χειρότερη.

Με δυο λόγια το πρόβλημα είναι εδώ, δεν είναι πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ ή της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» και μόνο, διαπερνάει και λειτουργεί διαλυτικά σε όλο το σύστημα, είναι διακομματικό. Και το πρόβλημα δεν είναι θεωρητικό ή ακαδημαϊκό. Είναι πρόβλημα που αν δεν λυθεί απειλεί την ίδια την δημοκρατία, έχει ήδη επιφέρει σοβαρά πλήγματα, απειλεί τα βασικότερα των δικαιωμάτων του πολίτη σε όλα τα επίπεδα. (οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό)

Τις επίμονες και επαναλαμβανόμενες προτάσεις και εκκλήσεις του Γιώργου Παπανδρέου για την ανάγκη ενός νέου μοντέλου λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, την ανάγκη συμμετοχής και έκφρασης του πολίτη κάποιοι κάνουν ότι δεν τις ακούν. Κάποιοι άλλοι τις λοιδορούν γιατί ξέρουν καλά ότι η υλοποίηση τέτοιων προτάσεων απειλεί ευθέως την ίδια τους την ύπαρξη.

Έχοντας εδώ και καιρό σκόπιμα αλλοιώσει έννοιες και παραχαράξει ιδέες και σύμβολα κάποιοι επιμένουν ότι ευθύνη των πολιτικών  είναι να αναπαράγουν εαυτούς στην εξουσία με όποιο τρόπο και όποιο τίμημα. Για να συνεχιστεί  αυτό δεν πρέπει να δοθεί λόγος στον πολίτη και δυνατότητα ελέγχου των πράξεων όσων ασκούν εξουσία. Κυρίως δεν πρέπει να συμμετέχει ο πολίτης. Η ενεργός συμμετοχή του πολίτη σημαίνει  το τέλος του παρασιτισμού και της κερδοσκοπίας σε όλα τα μέτωπα και επίπεδα.

Προσωπικά υποκλίνομαι στον/στην αρθρογράφο που με επανάφερε στην τάξη θυμίζοντάς μου τα αυτονόητα, που με κάλεσε να τιμήσω πρώτος εγώ τα αυτονόητα και το παρελθόν μου. Θυμίζοντας μου οτι κάποτε συμμετείχα στην προσπάθεια  ενός πολιτικού κινήματος που είχε στόχο την δημοκρατία στη βάση, την συμμετοχή των πολιτών κάθε μέρα παντού, Σε ένα κίνημα πολιτών που είχε και «κοινοβουλευτική εκπροσώπηση» και όχι σε ένα κόμμα βουλευτών που έχει ενίοτε και εκπροσώπηση με οργανώσεις τοπικών παραγόντων.

Θέλω να ελπίζω ότι θα υπάρξει σύντομα  η ευκαιρία και η δυνατότητα σε όσους απο μας είμαστε στα στερνά μας να τιμήσουμε τα πρώτα μας και να διορθώσουμε όσο γίνεται στην πράξη τα λάθη και τις παραλείψεις μας. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Γιώργο Παπανδρέου και ο λόγος στους πολίτες.

ΥΓ. Μην αρχίζετε τις μουρμούρες για τα θέματα  που με απασχολούν  Χριστουγεννιάτικα γιατί θα σας πω ότι στόχος μου κρυφός είναι να ξανακάνουμε τις επετείους ΓΙΟΡΤΕΣ πραγματικές.