Αναρωτιέμαι όλες αυτές τις μέρες. Τι ακριβώς συμβαίνει; Τι έχουμε πάθει; Πως και γιατί έχουμε, αν έχουμε, αλλάξει;
Ζούμε την εποχή της άμεσης ενημέρωσης. Υποτίθεται πως το πιο εύκολο και το πιο φτηνό σήμερα είναι το να επικοινωνείς εύκολα και γρήγορα.
Έχουμε για κάθε γεγονός που συμβαίνει πληροφόρηση πολύπλευρη. Μπορούμε να ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες με όποιον θέλουμε όχι μόνο στη γειτονιά μας και στην πόλη μας αλλά σε όλο τον πλανήτη.
Κάποτε στα γεγονότα αντιδρούσαμε άμεσα έστω κι αν δεν τα μαθαίναμε αμέσως ή μαθαίναμε πολύ λίγα..
Κάποτε όταν δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα, (σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπήρχαν καν τηλέφωνα), τα μαιηλ και τα sms και το facebook, οι οργανώσεις βάσης και τα κομματικά μέλη, με εξαίρεση ίσως εκείνα του ΚΚΕ, δεν περίμεναν την συνεδρίαση των καθοδηγητικών οργάνων για να αντιδράσουν και να κινητοποιηθούν.
Κάποτε μαιηλ και sms καθοδήγησης ήταν η ατομική και συλλογική πολιτική συγκρότηση, η ευαισθησία, η συνείδηση μας.
Κάποτε καθοδήγησή μας ήταν η αγωνία και το πάθος στο βλέμμα του συντρόφου και της συντρόφισσας, η πίστη πως τι κι αν είμαστε τόσο διαφορετικοί, έρχονται στιγμές και ανάγκες που είμαστε τόσο ίδιοι…
Όχι δεν μου φταίει η τεχνολογία και το διαδίκτυο. Άλλωστε σε μπλογκ τα γράφω όλα αυτά.
Μου φταίει ο τρόπος που χρησιμοποιούμε την τεχνολογία. Αντί να είναι όπλο αφύπνισης και κινητοποίησης την έχουμε κάνει πασαρέλα όπου ανέξοδα, μερικές φορές και ανεύθυνα, πουλάμε τζάμπα μαγκιά και ευαισθησία. Θεωρώντας ότι έτσι κάνουμε το χρέος μας. Χωρίς κόπο και κυρίως χωρίς κόστος.
Δεν το κάνουμε όμως το χρέος μας… Έτσι δεν είναι;
ΥΓ. Η Σωτηρία κάτι έχει να μας πεί για τα "Τελευταία σήματα".
ΥΓ2. Για τον φίλο που ζήτησε περισσότερα στοιχεία για το τραγούδι:
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
Τα τελευταία σήματα
εκείνων που χαθήκανε
ήταν φωνές στα σύρματα
πουλιών που λαβωθήκανε.
Σήματα μιας κατάνυξης
και μιας χαμένης άνοιξης.
Τα τελευταία σήματα
μοιάζαν σαν εμβατήριο
μα έχει η ζωή παράσιτα
κι ο αγέρας δηλητήριο.
Τα τελευταία σήματα
εκείνων που ήταν θύματα.
Τα τελευταία σήματα
μιας νιότης που βιαζότανε
χαθήκανε στα βήματα
ενός στρατού που ερχότανε.
Ενός στρατού μιας μοναχής
σκοτεινιασμένης εποχής.
Ζούμε την εποχή της άμεσης ενημέρωσης. Υποτίθεται πως το πιο εύκολο και το πιο φτηνό σήμερα είναι το να επικοινωνείς εύκολα και γρήγορα.
Έχουμε για κάθε γεγονός που συμβαίνει πληροφόρηση πολύπλευρη. Μπορούμε να ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες με όποιον θέλουμε όχι μόνο στη γειτονιά μας και στην πόλη μας αλλά σε όλο τον πλανήτη.
Κάποτε στα γεγονότα αντιδρούσαμε άμεσα έστω κι αν δεν τα μαθαίναμε αμέσως ή μαθαίναμε πολύ λίγα..
Κάποτε όταν δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα, (σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπήρχαν καν τηλέφωνα), τα μαιηλ και τα sms και το facebook, οι οργανώσεις βάσης και τα κομματικά μέλη, με εξαίρεση ίσως εκείνα του ΚΚΕ, δεν περίμεναν την συνεδρίαση των καθοδηγητικών οργάνων για να αντιδράσουν και να κινητοποιηθούν.
Κάποτε μαιηλ και sms καθοδήγησης ήταν η ατομική και συλλογική πολιτική συγκρότηση, η ευαισθησία, η συνείδηση μας.
Κάποτε καθοδήγησή μας ήταν η αγωνία και το πάθος στο βλέμμα του συντρόφου και της συντρόφισσας, η πίστη πως τι κι αν είμαστε τόσο διαφορετικοί, έρχονται στιγμές και ανάγκες που είμαστε τόσο ίδιοι…
Όχι δεν μου φταίει η τεχνολογία και το διαδίκτυο. Άλλωστε σε μπλογκ τα γράφω όλα αυτά.
Μου φταίει ο τρόπος που χρησιμοποιούμε την τεχνολογία. Αντί να είναι όπλο αφύπνισης και κινητοποίησης την έχουμε κάνει πασαρέλα όπου ανέξοδα, μερικές φορές και ανεύθυνα, πουλάμε τζάμπα μαγκιά και ευαισθησία. Θεωρώντας ότι έτσι κάνουμε το χρέος μας. Χωρίς κόπο και κυρίως χωρίς κόστος.
Δεν το κάνουμε όμως το χρέος μας… Έτσι δεν είναι;
ΥΓ. Η Σωτηρία κάτι έχει να μας πεί για τα "Τελευταία σήματα".
ΥΓ2. Για τον φίλο που ζήτησε περισσότερα στοιχεία για το τραγούδι:
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
Τα τελευταία σήματα
εκείνων που χαθήκανε
ήταν φωνές στα σύρματα
πουλιών που λαβωθήκανε.
Σήματα μιας κατάνυξης
και μιας χαμένης άνοιξης.
Τα τελευταία σήματα
μοιάζαν σαν εμβατήριο
μα έχει η ζωή παράσιτα
κι ο αγέρας δηλητήριο.
Τα τελευταία σήματα
εκείνων που ήταν θύματα.
Τα τελευταία σήματα
μιας νιότης που βιαζότανε
χαθήκανε στα βήματα
ενός στρατού που ερχότανε.
Ενός στρατού μιας μοναχής
σκοτεινιασμένης εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου