Παρασκευή, Απριλίου 30, 2010

ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ...

...η προσφυγή στον μηχανισμό της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αποκλείεται να λυθεί έτσι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας.


Μοναδική λύση τώρα η άμεση προσφυγή στην APA.

Γιατί για μένα ως εδώ ήταν. Τα έπαιξα. Τα είδα ΟΛΑ ΛΕΜΕ.



Δεν μας φτάνει η στενοχώρια, δεν μας φτάνει η αγωνία, μας έμελλε να δούμε τον σουρεαλισμό και το θράσος να βγάζει ανακοινώσεις. Και να προκαλεί το μυαλό, τη μνήμη, την ψυχή μας. Να μας βγάζει τη γλώσσα και να ετοιμάζεται να ξαναβγεί από τη φωλιά.


Δεν θέλω να συνεχίσω για πολύ γιατί στο μυαλό μου έρχονται διάφοροι χαρακτηρισμοί και συνειρμοί ακατάλληλοι για ανηλίκους.

Θα πω μόνο ότι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ οι υπεύθυνοι για ένα σοβαρό κομμάτι της σημερινής κατάστασης της χώρας, οι αρχιτέκτονες της φιλοσοφίας « ο καθένας για την πάρτη του κι όλοι μαζί για τις ΕΛΔΕ», οι εφευρέτες του τέλους των διαχωριστικών πολιτικών γραμμών, οι εκπρόσωποι της άποψης «πες μου πόσα βγάζεις να σου πω πόσο μεγάλη την έχεις», οι εμπνευστές και πρωτομάστορες του έργου της κοινωνικής ισοπέδωσης και της αναγωγής της αρπαχτής σε πολιτική αρετή, έβγαλαν τους πρώτους εκπροσώπους τους στο μεϊντάνι με ανακοίνωση. Κάνουν και κριτική μάλιστα…

Το γαϊτανάκι του θράσους ξεκίνησε. Δεν πρόλαβαν το «τρίτο κύμα του εκσυγχρονισμού» και ετοιμάζονται για την ρελάνς. Οι ίδιοι, αυτοί που είχαν και έχουν τα πρόσωπα αλλά και τις πολιτικές του Παπαντωνίου και του Χριστοδουλάκη φωτεινό οδηγό για το παρόν και το μέλλον...

Ακούστε αδελφοί, εσείς μπορεί να είστε εκπαιδευμένα κομάντο και να αντέχετε. Εγώ όμως όχι. Ως εδώ.

Αυτοβούλως παραδίδομαι στην ΑΡΑ.


Και καλή μου τύχη.

Πέμπτη, Απριλίου 29, 2010

ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ;

Είναι πρόταση που οδηγεί σε καλύτερες προοπτικές εξόδου απο την κρίση περιορίζοντας τα βάρη που καλούνται να σηκώσουν για μια ακόμα φορά  οι εργαζόμενοι;

Ο φίλος και σύντροφος Θέμης Τζημας με ένα καλογραμμένο άρθρο του στο TVXS βάζει στο τραπέζι τις εναλλακτικές λύσεις που έχει και είχε στην διάθεσή της η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση αποφεύγοντας την προσφυγή στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ.
Όλο το όρθρο μπορείτε να το δείτε εδώ.
Για την οικονομία της συζήτησης παραθέτω την παράγραφο που αναφέρεται στην επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Μία φράση και πρόταση που με έκπληξη αλλά και έντονη απορία ακούω να επαναλαμβάνεται συχνά τελευταία.

"Θα έπρεπε δε να συνδυαστεί και με ένα γενναίο γεωπολιτικό και διεθνοοικονομικό επαναπροσανατολισμό της χώρας και προς τις χώρες του BRIC ή τις αραβικές χώρες αλλά και με αντί- συμβατικές λύσεις όπως η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους απευθείας με τους κύριους πιστωτές μας, προκειμένου να επιμηκυνθεί η αποπληρωμή του και ένα τμήμα του ενδεχόμενα να σβηστεί."

Η πρόταση της επαναδιαπραγμάτευσης, άλλοι το ονομάζουν αναδιάρθρωση εννοώντας το ίδιο πράγμα στην ουσία, του χρέους μπαίνει στην συζήτηση ως εναλλακτική λύση από διάφορες πλευρές. Πολλές φορές οι πλευρές αυτές έχουν διαμετρικά αντίθετες αφετηρίες. Την αναφέρουν χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που κερδοσκοπούν χυδαία αλλά και σοβαρές και αξιόπιστες φωνές της παραδοσιακής αριστεράς όπως ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παν. Λαφαζάνης και η ομάδα του με το κείμενο που κατέθεσαν στην τελευταία Κ.Ε του Συνασπισμού.

Εγώ θέλω να θέσω μερικά συγκεκριμένα ερωτήματα στα οποία όσο κι αν προσπάθησα δεν έχω πάρει συγκεκριμένη απάντηση.

1)Με δεδομένη την υπάρχουσα κατάσταση στα δημοσιοοικονομικά της χώρας ΠΟΙΑ ακριβώς είναι η επίπτωση της αναγγελίας ότι η χώρα επαναδιαπραγματεύεται το χρέος της; Ρωτάω να μάθω δηλαδή ποιες θα είναι οι άμεσες και συγκεκριμένες επιπτώσεις στην καθημερινότητα και στις δυνατότητες επιβίωσης των εργαζομένων. Η κίνηση της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους έχει γίνει τα τελευταία 20 χρόνια ας πούμε από άλλες χώρες; Αν ναι, από ποιες; Ποιες ήταν οι βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα στις χώρες αυτές;

2) Υπάρχει χώρα που ζήτησε την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της και δεν κατέληξε στην αγκαλιά του ΔΝΤ αποκλειστικά με τους επαχθέστερους δυνατούς όρους;

3) Η απόφαση για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι συμβατή θεσμικά αλλά και πρακτικά με την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ; Μια τέτοια απόφαση σημαίνει ή δεν σημαίνει αυτόματα την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη; Αν αυτή είναι η πραγματικότητα γιατί δεν λέγεται ευθέως ότι επαναδιαπραγμάτευση σημαίνει αυτομάτως και επιστροφή στη δραχμή; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό σήμερα για το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων;

4) Ποιοι είναι οι κύριοι πιστωτές μας; Γιατί να δεχτούν διαπραγμάτευση μαζί μας για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής; Και αν το κάνουν ποιοι είναι οι όροι που θα θέσουν πολύ περισσότερο αν ζητάμε και διαγραφή μέρους του χρέους; Για ποιους λόγους μπορεί να είναι καλύτεροι και όχι επαχθέστεροι από τους όρους που βάζει σήμερα ο μηχανισμός ΕΕ-ΔΝΤ;

5) Ποιά είναι η δανειοληπτική δυνατότητα μιας χώρας την επόμενη ακριβώς μέρα της αναγγελίας για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους; Υπάρχει η δυνατότητα εξυπηρέτησης των στοιχειωδών αναγκών της ελληνικής οικονομίας στο ορατό μέλλον με κλειστές τις στρόφιγκες του δανεισμού; Μπορούν να χρηματοδοτηθούν σχέδια στοχευμένης ανάπτυξης χωρίς δυνατότητα δανεισμού;

Όποιος πιστεύει ότι υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα, τον παρακαλώ να μας δώσει τα φώτα του. Και ασφαλώς η επίκληση του συγκεκριμένου γίνεται γιατί δεν ξέρω πόσο νόημα έχει γι΄αυτήν τη συζήτηση η όποια ιστορική αναδρομή, το όποιο ευχολόγιο για το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον.


ΥΓ: Διαβάστε αν θέλετε την συνέντευξη του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στο TVXS που προτείνει επίσης την αναδιαπραγμάτευση του χρέους  χωρίς ωστόσο να κρύβει τα προβλήματα και τις δυσκολίες του εγχειρήματος. Νομίζω ότι είναι  η πιό έγκυρη άποψη που έχω δει μέχρι τώρα απο την πλευρά όσων προτείνουν την επαναδιαπραγμάτευση.

Κυριακή, Απριλίου 25, 2010

ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ...

...και υπερήφανη...


Εννέα με δέκα δισ. ευρώ πρέπει να δανειστούμε στις αρχές Μάη. Θα τα δανειστούμε προσφεύγοντας στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ με ότι αυτός προσδιορίζει. Το 1/3 αυτής της δανειακής ανάγκης, 3,5 δισ. ευρώ  πήγε σε μίζες και προμήθειες στα δομημένα ομόλογα των "κουμπάρων" της κυβέρνησης Καραμανλή.

Κάποιοι κάνουν πως δεν ξέρουν, δεν είδαν, δεν άκουσαν.

'Ηταν βλέπετε ελεύθεροι τότε που κάποιοι βάζανε τα βρωμερά χέρια τους και μετατρέπανε τις συντάξεις των εργαζομένων σε δομημένα ομόλογα  και μαύρο πολιτικό χρήμα.

Διαβάστε το ρεπορταζ της REAL NEWS που αναδημοσιεύει το newslt:

Τη στιγμή που το ασφαλιστικό σύστημα βρίσκεται ήδη στον αέρα, η πρακτική να αγοράζουν τα Ταμεία δομημένα ομόλογα έχει ανοίξει μία "μαύρη τρύπα" σχεδόν ένα δισ. ευρώ στην περιουσία τους.Πρόκειται για τη γνωστή αμαρτωλή ιστορία των δομημένων ομολόγων που είχε εκδόσει το υπουργείο Οικονομικών για να τα πάρουν - αφού "πέρασαν" με το αζημίωτο από διάφορες χρηματιστηριακές εταιρείες (βλ. Ακρόπολις) - και στη συνέχεια να τα αγοράσουν τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Τα ομόλογα που αγόρασαν μαζί Ταμεία και κρατικές τράπεζες την περίοδο 2005-7 ύψους 5 δισ. ευρώ, σήμερα έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της αξίας τους.

Σύμφωνα με τη Real News που επικαλείται στοιχεία από το έγκυρο πρακτορείo Bloomberg ενώ - βάσει της τότε αξίας τους- δόθηκαν για την αγορά τους 5 δισ., σήμερα δεν αξίζουν ούτε τα μισά. Οι ζημιές υπολογίζονται δηλαδή σε 3,5 δισεκατομμύρια. Οι απώλειες για όσους έχουν αγοράσει δομημένα ομόλογα κυμαίνονται από 55% μέχρι 80%, δηλαδή τόσο λιγότερο αξίζουν σήμερα.

Σύμφωνα με πηγές της εφημερίδας, τα ασφαλιστικά ταμεία αγόρασαν δομημένα ομόλογα ύψους περίπου 1,8 δισ. ευρώ. Αυτά - σύμφωνα με το Bloomberg- πολλά είτε μπορούν να πωληθούν σε τιμές πολύ μικρότερες, είτε δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον στην αγορά να αγοραστούν.

Χαρακτηριστικά, το μεγαλύτερο ασφαλιστικό ταμείο της χώρας, το ΙΚΑ είχε "επενδύσει" σε τέσσερα δομημένα ομόλογα συνολικής αξίας 30 εκατομμυρίων ευρώ την περίοδο 2005-6. Σήμερα αυτά αξίζουν 18 εκατομμύρια ευρώ...

Σάββατο, Απριλίου 24, 2010

ΦΤΟΥ ΣΟΥ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟ ΑΠΟΒΡΑΣΜΑ...

"Τον Ιούνιο του 1955, πριν από 55 χρόνια, γεννήθηκα Έλληνας ελεύθερος (ύστερα απ' τους αγώνες του πατέρα μου, του παππού μου και του προπάππου μου).
Χθες, Παρασκευή 23 Απριλίου του 2010, ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ με ανακήρυξαν πάλι ραγιά.
Δεν το δέχομαι."
( Στάθης, ο γνωστός κωλοτούμπας, στην σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και στην στήλη ΝΑΥΤΙΛΟΣ)


Όταν γεννήθηκε το ακροδεξιό ρεμάλι που τα γράφει αυτά στην Ελλάδα γίνονταν εκτελέσεις πολιτικών κρατούμενων, τα ξερονήσια ήταν γεμάτα δεκάδες χιλιάδες κρατούμενους και το γενικό λογιστήριο του κράτους ήταν στην αμερικάνικη πρεσβεία.
Ακολούθησαν πραξικοπήματα, χούντες, δολοφονίες, βία και νοθεία, ΕΑΤ ΕΣΑ, καινούργια ξερονήσια και φυλακίσεις. Για 20 ολόκληρα χρόνια η Ελλάδα ήταν, με πολύ μικρά διαλείμματα, κολαστήριο για το λαό της.
Ο λαλάκης όμως Στάθης, ο πρώην κνίτης και τωρινή φιλιππινέζα ισχυρών εκδοτών ήταν όλο αυτό το διάστημα  περήφανος και ελεύθερος Έλληνας. Έγινε ραγιάς μόλις  χθες που ανακοινώθηκε η προσφυγή στον μηχανισμό της ΕΕ.

Τα πλυντήρια έβαλαν εμπρός τις μηχανές. Για να ξεπλύνουν από τα «αριστερά» τις διαχρονικές αθλιότητες του κεφαλαίου, της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Πρώτη πολιτική πλύστρα ο ΣΤΑΘΗΣ.
Τι μου έρχεται να πω;

Φτου σου πουλημένο απόβρασμα…

Πέμπτη, Απριλίου 22, 2010

ΕΠΕΙΔΗ...

...οι "επιφανείς" και "έγκριτοι" και "αμερόληπτοι" αποκλείεται να μην γνωρίζουν τι πραγματικά γίνεται.
Επειδή και τους διαύλους επικοινωνίας έχουν και τους πληροφοριοδότες εδώ και στα χρηματοπιστωτικά κέντρα.

 
Επειδή κάποιοι από αυτούς συμμετέχουν στο πανηγύρι της οικονομικής τρομολαγνείας αλλά και κερδοσκοπούν οι ίδιοι. Επομένως ξέρουν και ξέρουν καλά…

Επειδή το υστερικό κλίμα που δημιουργούν οι "γνωστοί άγνωστοι" σε λίγες μέρες ΔΕΝ θα υπάρχει.

 
Επειδή η χώρα ΔΕΝ θα χρεοκοπήσει και αυτό θα γίνει απόλυτα κατανοητό σε όλους συντόμως, συντομότατα...

 
Επειδή έχει την αξία του να ξέρουμε και να εμπεδώνουμε ΠΟΙΟΙ και ΠΩΣ λένε όσα λένε σήμερα και προβλέπουν την άμεση καταστροφή…

Επειδή ποτέ δεν ήμουν τζογαδόρος και στοιχηματίας. Άρα δεν βάζω στοιχήματα και δεν κάνω προβλέψεις.

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ομως παρακολουθήστε και καταγράψτε με προσοχή όλους τους «σοβαρούς» και «έγκυρους» αναλυτές το επόμενο διήμερο. Δείτε προσεκτικά ΤΙ λένε και ΤΙ γράφουν.

Γιατί την επόμενη εβδομάδα θα είναι απολαυστικό να συγκρίνετε όσα σήμερα λένε με όσα θα λένε σε λίγες μέρες.

 
Θα είναι για πολύ-πολύ καιρό αυτή η σύγκριση μνημείο της στημένης, αρκούντως κερδοφόρας για κάποιους, παραπληροφόρησης αλλά και της μαχαιριάς που δίνουν στην πλάτη του λαού μας.

Συγκρατήστε ΠΑΡΑΚΑΛΩ τα ονόματά τους αλλά και τα λεγόμενα τους, τα γραπτά τους.
Νομίζω ότι θα με θυμηθείτε...

Τετάρτη, Απριλίου 21, 2010

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΤΟΥ ΖΗΣΗ, ΤΟΥ ...

...ΛΑΖΑΡΙΔΗ και του ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ και άλλων "πατριωτικών", ακροδεξιών και κερδοσκοπικών δυνάμεων...



Υπάρχει ένας πληρωμένος καραγκιόζης. Υπάρχει ένας σιτιζόμενος απο τις διαφημίσεις του Βγενόπουλου. Υπάρχει ένας τύπος που έχει αναλάβει εργολαβικά το ξέπλυμα της απάτης με τα δομημένα ομόλογα και των απατεώνων «κουμπάρων» που κατάκλεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις των εργαζομένων.


Υπάρχει ένας φίλος του Σαμαρά, του Χρύσανθου Λαζαρίδη και του Φαήλου Κρανιδιώτη που περιφέρεται στην μπλογκόσφαιρα και πετάει λάσπη και μελάνι σαν τις σουπιές.

Υπάρχει ένας τύπος που ισχυρίζεται ξεδιάντροπα πως τα ομόλογα που φέρουν τη σφραγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι τα ίδια με τα δομημένα τοξικά ομόλογα υπεράκτιων εταιρειών που έφεραν και πλασάρισαν στην Ελλάδα τα κυβερνητικά στελέχη της ΝΔ και γέμισαν τις τσέπες τους με εκατοντάδες εκατομμύρια σε μίζες και μαύρο πολιτικό χρήμα.

Ξέρει ότι ΔΕΝ είναι το ίδιο. Προσπαθεί όμως να πετύχει δύο στόχους.

Ο πρώτος είναι  να ξεπλύνει τους απατεώνες του κόμματός του. Ισχυριζόμενος ότι το να αγοράζει ένας ασφαλιστικός φορέας ομόλογο του ελληνικού δημοσίου, ομόλογο της πατρίδας του δηλαδή χωρίς προμήθειες και μίζες, είναι το ίδιο με το να αγοράζεις ομόλογα που είναι δομημένα σε υπεράκτιες εταιρείες, ομόλογα που προκύπτουν από λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών και κερδοσκοπία.

Ο δεύτερος είναι για να πει σε ελληνικό έδαφος αυτό που λέει ο Σόρος στην αλλοδαπή. "Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στους έλληνες, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στο ελληνικό κράτος."

Έχουν δει πολλά τα μάτια μου και δεν αναρωτιέμαι πια για το αν η αλητεία έχει πάτο.


Αναρωτιέμαι όμως γιατί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς που έχει υιοθετήσει μέσω Λαζαρίδη και Φαήλου το συγκεκριμένο site, δεν βγαίνει να μας πει και επισήμως αυτή του την άποψη. Ότι δηλαδή τα ομόλογα του ελληνικού κράτους είναι τα ίδια με τα δομημένα που γέμισαν μαύρο πολιτικό χρήμα τα ταμεία του κόμματός του αλλά και τους πολιτικούς συνεργάτες του.


Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν κρατική τράπεζα να συντηρεί site που καθημερινά προβλέπει την χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, άρα και της ίδιας της τράπεζας. Διαφήμιση πιστωτικού ιδρύματος μέσω δημοσιευμάτων για την  επικείμενη χρεοκοπία του είναι παγκόσμια πρωτοτυπία.

Αναρωτιέμαι κύριοι του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου...

Τέλος αναρωτιέμαι αν στα αρχεία της ΣΤΑΖΙ που έχει στη διάθεσή του ο Ζήσης περιλαμβάνονται έννοιες όπως απατεώνες, πληρωμένοι προβοκάτορες, γενίτσαροι των κερδοσκόπων, δουλικά για όλες τις δουλειές αεριτζήδων "επιχειρηματιών".

Πότε θα μας ξαναμιλήσεις για "πατριωτισμό" κ. Σαμαρά;
Για να σου μιλήσουμε για τους Νενέκους που έχεις αγκαλιάσει δηλαδή...


( Στη φωτο Σαμαράς-Ζήσης-Παπουτσακης την περίοδο που ο πρώτος ήταν ο αγαπημένος και υπουργός εξωτερικών του Μητσοτάκη και οι άλλοι δύο  ψευδομάρτυρες για τα πάμπερς του Κοσκωτά στην δίκη του Ανδρέα... Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια λέμε... )

Τρίτη, Απριλίου 20, 2010

ΑΠΟΘΡΑΣΥΝΘΗΚΑΝ...

...και θέλουν να μας τρομάξουν.

Παριστάνουν τους ανήξερους. Κάνουν πως δεν ξέρουν, πως δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν έμαθαν.


Θέλουν να δημιουργήσουν κλίμα με το ΔΝΤ. Το τι ακούω αυτές τις μέρες δεν λέγεται. Τι χούντες, τι κατοχή, τι ελικόπτερα που θα προσγειωθούν στο Μαξίμου, ότι θέλει ο καθένας λέει.

Παριστάνουν τους έκπληκτους. Πρώτη φορά αυτές τις μέρες ακούνε για το ΔΝΤ. Μέχρι τώρα ήξεραν την Κομισιόν, την ΕΕ.

Για τις αλλεπάλληλες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού δεν ξέρουν κάτι. Για τις αποφάσεις που περιλαμβάνουν πακέτο δανειοδότησης από την ΕΕ με συμμετοχή του ΔΝΤ δεν έχουν ακούσει τίποτα.

Θέλουν με χίλιους τρόπους να μας πείσουν ότι η Κομισιόν είναι καλή και τρυφερή και δανειοδοτεί χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Σε αντίθεση με το ΔΝΤ που θα μας πιεί το αίμα….

Κρύβουν την πραγματικότητα. Που λέει ότι όσα μέτρα πάρθηκαν ήταν επιταγή της ΕΕ και όχι του ΔΝΤ. Αποκρύπτουν το γεγονός πως το ΔΝΤ ΔΕΝ ζητάει πρόσθετα μέτρα. Σε αντίθεση με την ΕΕ που με κάθε τρόπο διακηρύσσει πως αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος σταθεροποίησης το 2010, θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει αναθεώρηση και επέκταση των μέτρων το 2011.

Θέλουν να μας πείσουν πως ο οικονομικός εκτροχιασμός της χώρας, το ανεπανάληπτο πλιάτσικο στην οικονομία από τους γαλάζιους κουμπάρους δεν ήταν προδοσία. Προδοσία είναι η ενεργοποίηση του μηχανισμού δανειοδότησης που περιλαμβάνει τη συμμετοχή της ΕΕ και του ΔΝΤ σε αναλογία 2:1.

Ο Σαμαράς λέει όχι στο ΔΝΤ αλλά δεν μας λέει αν διαφωνεί με την απόφαση για την συμμετοχή του ΔΝΤ στον μηχανισμό δανεισμού της ΕΕ. Δεν μας λέει αν πρέπει να συνεχίσει η χώρα να δανείζεται με υψηλά επιτόκια ή αν πρέπει να κάνει χρήση του μηχανισμού που της προσφέρεται. Δεν μας έχει πει ακόμα ποιοί είναι εκείνοι απο το κόμμα του  που οδήγησαν τη χώρα στην σημερινή κατάσταση. Τους καλύπτει και συναγελάζεται και χαριεντίζεται μαζί τους με τρόπο ξεδιάντροπο. Κι αυτό το ονομάζει πατριωτισμό...

Ο Τσίπρας θέλει Ευρωπαϊκή λύση αλλά χωρίς τους όρους και τις προϋποθέσεις που βάζει η ΕΕ.

Το μόνο κόμμα που έχει θέση με λογική συνέπεια είναι το ΚΚΕ. Από την αρχή διακηρύσσει πως στις σημερινές συνθήκες το δίλημμα όροι από την ΕΕ ή από το ΔΝΤ είναι πλαστό και ανύπαρκτο. Επί της ουσίας μιλάμε για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Το πρόβλημα επομένως είναι να δούμε γιατί φτάσαμε ως εδώ. Ποιοι είναι αυτοί οι υπεύθυνοι που σήμερα παριστάνουν τους ανήξερους και τις μωρές παρθένες. Ποιοί είναι οι εφιάλτες που αφού λεηλάτησαν την πατρίδα τολμάνε να μιλήσουν για τον κίνδυνο του ΔΝΤ...

Το πρόβλημα είναι πότε επιτέλους θα δούμε αυτούς τους υπευθύνους στο σκαμνί. Για να μην ξαναζήσουμε την ιστορία της απελευθέρωσης όταν οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοτσολιάδες επανήλθαν στο προσκήνιο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής σαν να μην μεσολάβησε τίποτα...

Και δυστυχώς σε αυτή την κατεύθυνση δεν βλέπω να κάνει πολλά πράγματα η κυβέρνηση...

Κυριακή, Απριλίου 18, 2010

ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ...

...και αυταπόδεικτα μαλάκες που σχολιάζουν και διασκεδάζουν και γελάνε... (Δείτε το έκτο σχόλιο στο προηγούμενο ποστ)

Γελάνε με δεκάδες χιλιάδες παιδιά, με δεκάδες χιλιάδες οικογένειες θύματα του μέτρου της βάσης του "10".

Διαβάστε το άρθρο της Ολυμπίας Λιάτσου και τα στοιχεία που παραθέτει στην σημερινή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία:

"Η βάση του δέκα δεν έπιασε τη βάση.
Στους 74.000 ανήλθαν οι υποψήφιοι που θυσιάστηκαν στον βωμό του μέτρου της βαθμολογικής βάσης του 10, αφού τόσοι αποκλείστηκαν από τις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στα τέσσερα χρόνια της εφαρμογής του.

Το μέτρο εφαρμόστηκε πρώτη φορά το 2006 για να λειτουργήσει ως ασφαλιστική δικλίδα του επιπέδου των φοιτητών που εισέρχοντο στα ΑΕΙ, αλλά έφερε ακριβώς τα αντίθετα απ' τα αναμενόμενα αποτελέσματα: Οχι μόνο δεν κατάφερε να βελτιώσει την ποιότητα των σπουδών στο λύκειο, όχι μόνο δεν καλυτέρευσε το επίπεδο των πρωτοετών φοιτητών αλλά όξυνε ακόμη περισσότερο τις εκπαιδευτικές ανισότητες εις βάρος των περιφερειακών ιδρυμάτων..."



Η συνέχεια εδώ.

Τετάρτη, Απριλίου 14, 2010

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΣΘΟΦΟΡΩΝ...

...με πρωτομάστορα, ποιόν άλλον;, τον αρχειοφύλακα της ΣΤΑΖΙ...

Δεν τους πιάνεις πουθενά. Όταν βλέπουν μαύρο λένε ότι λείπει το άσπρο. Όταν αντικρίζουν το λευκό διαμαρτύρονται για την απουσία του μαύρου. Αναφέρομαι στην επιτομή της καφρίλας και του πληρωμένου πληκτρολογίου στην ενημέρωση, στις απόψεις, στις ιδέες.


Όταν η κυβέρνηση παίρνει μέτρα έξω από τις προεκλογικές της εξαγγελίες την κατηγορούν, δικαίως, ότι δεν τηρεί τα υπεσχημένα. Όταν όμως τηρεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις πάλι την κατηγορούν.

Στην κατάργηση της βάσης του 10 που ανακοίνωσε η υπουργός Παιδείας αναφέρομαι.

Ανακοινώσεις συνεδρίων για την εκπαίδευση, γνωμοδοτήσεις ειδικών, στατιστικά στοιχεία, το σύμπαν ολόκληρο φωνάζει εδώ και τρία χρόνια ότι το μέτρο του «10» ως βάση αποδείχτηκε καταστροφικό για τα παιδιά, την παιδεία, την οικονομία.

Τέσσερα ολόκληρα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου επαναλαμβάνουν μονότονα πως όταν έρθει στην κυβέρνηση θα το καταργήσει. Και αυτό κάνει. Κέρδισε τις εκλογές και εφαρμόζει αυτή την δέσμευση. Τόσο απλά, τόσο καθαρά.

Αλλά βεβαίως κάποιοι τσιρίζουν, κάποιοι παριστάνουν τους σωματοφύλακες της "μόρφωσης" και της "σωστής παιδείας". Οι εξωνημένοι!

Γιατί θέλουν πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα με υποδομές, με καθηγητές, με λειτουργικά και πάγια έξοδα να τρέχουν έτσι κι αλλιώς αλλά να ΜΗΝ έχουν φοιτητές. Να είναι άδεια. Να είναι άδειες και οι πόλεις της περιφέρειας που ζουν σε ένα μεγάλο ποσοστό από την λειτουργία αυτών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Γιατί ταυτοχρόνως θέλουν κάποια ιδιωτικά κολλέγια της ημεδαπής και της αλλοδαπής να είναι γεμάτα από παιδιά που δεν έπιασαν το 10. Γιατί θέλουν επίσης γεμάτες τις τσέπες των ιδιοκτητών αυτών των κολλεγίων.


Γιατί το χρήμα στην αγορά της ιδιωτικής παιδείας και παραπαιδείας είναι πολύ και τρέχει και ταΐζει παπαγαλάκια και κονδυλοφόρους και πληκτρολόγια…


Σημεία των καιρών και των μισθοφόρων…

Δευτέρα, Απριλίου 12, 2010

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ GUARDIAN ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ...

...και το αναδημοσιεύω γιατί πάει πολύς καιρός απο τότε που γράφτηκε κάτι καλό για τη χώρα μας σε μεγάλη εφημερίδα παγκόσμιας εμβέλειας. 


Greek premier George Papandreou shows coolness under pressure
(Greece's economic turbulence has proved an opportunity as much as a challenge for prime minister Papandreou)
Helena Smith guardian.co.uk

George Papandreou's approval ratings have hardly dipped despite introducing draconian austerity measures. Photograph: Petros Giannakouris/AP


George Papandreou, Greece's hard-working prime minister, relishes a battle. Which is just as well – in the six months since the socialist modernizer assumed power, the country has lunged from crisis to crisis, its economy teetering on the verge of bankruptcy, blighted by debt and crippling borrowing costs.

But for Papandreou, whose approval ratings have hardly dipped despite draconian austerity measures more redolent of a right wing government, the crisis – Greece's worst in modern times – is not all negative.

Instead, it has afforded a golden opportunity for the 57-year-old to push ahead with a radical programme of reform that will, he hopes, change the way Greece works and the way its people think. It has also offered a unique chance for the US-born son and grandson of former Greek premiers finally to prove his mettle.

"A lot of other people would have buckled under the pressure but George thrives in crisis, he has a deep calmness about him that is almost unrivalled," says a leading member of his inner circle.

Even Papandreou's fiercest critics concede that with the economic turbulence not only shaking the body politic of Greece but threatening the EU and single currency, the country has been lucky to be led by someone who exudes an undeniable coolness under fire.

Greeks who would never have voted for his Panhellenic Socialist movement, Pasok, have been surprised by his stamina. Since the crisis erupted, the leader, who also doubles as the country's foreign minister, has clocked up more than 66,590 air miles – the equivalent of three trips around the world – in an unprecedented diplomatic drive to shore up Greece's battered credibility.

His Herculean efforts have not been without reward. Concerns over the Greek economy may not have abated but in the corridors of power, and most noticeably in Brussels, the climate has changed.

Newspapers that once made a point of highlighting his grammatical slips – Papandreou's mother is American and he is more comfortable speaking English than Greek – have replaced rudeness with reverence. No longer is he portrayed as a well-meaning but ineffectual politician. Even those who insisted on calling him Giorgakis, "little George", have been silenced as the perception grows that it is Papandreou's deft diplomacy and determination that have thus far averted fiscal collapse.

"It often feels with George as if you are in the presence of a wise foreign policy Socrates gently disentangling knotty difficulties," says Denis MacShane, the UK's former minister for Europe. "He is very calm and sees problems as something to be solved not shouted about. He's honest and has a first-rate reputation. Many would have been very happy if he had been available to be Europe's foreign minister."

It wasn't always so. Until his Pasok party's landslide victory last October, Papandreou was admired abroad where his consensus policies, global outlook and quiet determination invariably won plaudits. But at home, his breezy cosmopolitanism, penchant for English-speaking aides and fanatical fitness regime jarred with Greeks.

The son of the fiery Andreas Papandreou, a three-time prime minister who founded Pasok out of an anti-junta movement that mixed socialist rhetoric with heady nationalism, the non-dogmatic George could not be more different. A charismatic leader who headed the economics department at the University of Berkeley in California for years, Andreas openly taunted the west, creating a chaotic, state-dependent economy that spawned fiscal mismanagement – now seen as the source of many of the country's ills.

Papandreou's coolness is attributed to his violent induction into the world of politics. Barely a teenager, he felt the cold muzzle of a pistol being placed at his temple when the secret police, in hot pursuit of his father, stormed the family home in Athens within hours of the 1967 Colonels' coup.

"He is deeply intuitive," said the close aide. "Perhaps because he grew up in a political environment he is incredibly attuned. He can smell an atmosphere."

It is his peripatetic childhood – he was raised in the US, Sweden, Canada and the UK – that has, say friends, given him the distance to look at Greece with a detachment that is rare among his bickering Balkan compatriots. Also a fluent Swedish speaker, Papandreou has publicly said he would like nothing more than to see his country become the Denmark of the south.

Briefing his EU counterparts in Brussels last year, he spoke not only of Greece's endemic problem of corruption but chose to expose its ills to an extent that was painful to hear – revealing that alongside a debt to GDP ratio of 120%, the budget deficit was over four times the permissible 3% EU level.

"He's probably the most westernised PM, culturally, Greece has had in recent times," said Professor Kevin Featherstone, who heads the Hellenic Observatory at the London School of Economics.

"His instinctive reference points are international."

Papandreou is acutely aware that, ultimately, the crisis could make or break him. He also knows that nothing short of a revolution will reform Greece.

If he pulls it off, he will go down as the man who oversaw the rebirth of his country – a statesman on a scale bigger than his namesake grandfather who oversaw Greece after the Second World War.

Πέμπτη, Απριλίου 08, 2010

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΛΟΓΟΠΛΟΚΟ...

...που επισημαίνει με τρόπο καταλυτικό την αλητεία "δικηγόρων" και "δημοσιογράφων". Που έχει την ευαισθησία και την ετοιμότητα να εντοπίσει το αυγό του φιδιού στη φωλιά του...


 Διαβάστε:

Τα πάνω κάτω ήρθαν στη δίκη των ειδικών φρουρών, είπε η δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων στις 15:00!!!
Ποιό είναι το συγκλονιστικό στοιχείο που ανατρέπει την υπόθεση, κατά το δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ; Πως ο συνήγορος των κατηγορουμένων για την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός παιδιού, κ. Αλέξης Κούγιας, ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ το θύμα, τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο, πως ήταν μέλος ακροαριστερής οργάνωσης που προέτρεπε σε δημιουργία επεισοδίων. Δήλωσε δε πως 3 μάρτυρες κατηγορίας και ο 17χρονος (πια) φίλος του Αλέξη -και αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας-, συνεργάζονται με ένα κύκλωμα που έχει καθορίσει απ΄την αρχή την όλη διαδικασία φέρνοντας "στοιχεία" από ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, που του υπέδειξε άγνωστος με ανώνυμη επιστολή !
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την "δημοσιογραφία" της ΝΕΤ ή την αναίσχυντη στάση του Κούγια; Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής Νίκος Κωνσταντόπουλος και Ζωή Κωνσταντοπούλου είπαν πως εδώ δεν δικάζουμε πολιτικές πεποιθήσεις αλλά εγκληματική πράξη, και, σχολιάζοντας την ανώνυμη επιστολή, ανέφεραν ότι είναι «κατασκευασμένη» και «πλαστή» και η προσκόμισή της στο δικαστήριο θυμίζει μεθόδους που χρησιμοποιούσαν σε άλλες εποχές. Απαντώντας, δε, στις «καταγγελίες» Κούγια για τους μάρτυρες, ο κ. Κωνσταντόπουλος δήλωσε ότι είναι απαράδεκτη η εξέταση μαρτύρων βάσει της πολιτικής τοποθέτησής τους. «Ανήκουν στα απόβλητα της ιστορίας οι δίκες φρονημάτων»
Αλλά αυτά δεν σημαίνουν τίποτα για το δημοσιογραφικό τιμ της ΝΕΤ!

"Ήρθαν κα πάνω κάτω" είπε, η ματσουκοφόρος τηλεκατίνα... Μπράβο δημοσιογραφάρα μου! Το έπιασες το θέμα! Πας για Πούλιτζερ! Μιλάμε για πλήρη ανατροπή της υπόθεσης! Πρέπει να γίνει εκταφή, να δικαστεί και να καταδικαστεί σε δεύτερη εκτέλεση ο 15χρονος Αλέξης!
Άι σιχτίρ! Τομάρια!
---
Όσο για την υπερασπιστική γραμμή Κούγια... Ο ΔΣΑ δεν έχει σκοπό να παρέμβει; Στους κανόνες δικηγορίας δεν υπάρχει ο σεβασμός του νεκρού;

ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ

Δευτέρα, Απριλίου 05, 2010

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΠΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑΤΟΙ"...

...ή αλλιώς, "και οι ξετσίπωτοι και όψιμοι οπαδοί της θεωρίας "μητρόπολη - περιφέρεια".

Πώς να τους προσδιορίσει κάποιος; Πώς να τους αποκαλέσει; Οπορτουνιστές; Κωλοτουμπάτους; Μασκαράδες; Ανιστόρητους;

Δεν ξέρω.

Έχω μείνει όμως μαλάκας με αυτά που διαβάζω στην μπλογκόσφαιρα σχετικά με το άρθρο του Πέτρας. Κι αν από τον αρχειοφύλακα της Στάζι τον Ζήση και τα ακροδεξιά μπλογκς η εκμετάλλευση του άρθρου του Τζέιμς Πέτρας είναι πρόστυχη αλλά αναμενόμενη, είναι να τραβάς τα μαλλιά σου με τους Συνασπισμένους και τους Συριζάτους…

Εμφανίζονται όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά ως θαυμαστές του Πέτρας και των απόψεων που εκφράζει. Ο λόγος είναι βεβαίως ότι στο άρθρο του ο Πέτρας βρίζει την οικογένεια Παπανδρέου με επιχειρηματολογία μάλλον μεταφυσική και δαιμονολογική, ελάχιστα πολιτική και καθόλου μαρξιστική. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Πωλ Σουήζυ, Σαμιρ Αμιν, Μαγκντοφ, Ανδρέας Παπανδρέου, Τζέιμς Πέτρας κ.α αποτέλεσαν την δεκαετία του 70 τον βασικό πυρήνα μιας νέας και ριζοσπαστικής μαρξιστικής ανάλυσης. Με επίκεντρο την θεωρία «μητρόπολης-περιφέρειας» έδωσαν στο προοδευτικό κίνημα ένα καινούργιο εργαλείο ανάλυσης και δράσης. Ήταν μια θεωρητική προσέγγιση που έβαζε το πρόβλημα, από τότε, του αδιεξόδου του υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά και την αναγκαιότητα των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στις χώρες της περιφέρειας.

Ήταν ακριβώς αυτή η θεωρία που έγινε το εφαλτήριο για τις σκληρότερες επιθέσεις εναντίον του ΠΑΣΟΚ και εναντίον του Ανδρέα προσωπικά από το ΚΚΕ και το τότε ΚΚΕες. Το μεν ΚΚΕ είχε τη γραμμή πως η θεωρία για την κυρίαρχη αντίθεση «μητρόπολης – περιφέρειας» ήταν κατασκεύασμα μικροαστών και οπορτουνιστών, το δε ΚΚΕες μιλούσε για ψευτομαρξιστές και τριτοκοσμικούς λαϊκισμούς και έφερνε σαν παράδειγμα τον Αμιν Νταντά και τον Καντάφι…

Όταν την ίδια περίοδο αλλά και αργότερα ως κυβέρνηση ο Ανδρέας Παπανδρέου στήριζε στην πράξη τα απελευθερωτικά κινήματα στην Λατινική Αμερική και τον Αραφάτ, τα ίδια κόμματα μιλούσαν επισήμως για τυχοδιωκτισμούς και τριτοκοσμικά πειράματα…

Καθημερινές μάχες δίναμε τότε οι ΠΑΣΟΚΟΙ προσπαθώντας να εξηγήσουμε στους συντρόφους "κομμουνιστές" γιατί ο Σαμιρ Αμιν, ο Πέτρας, ο Σουήζυ δεν ήταν η πέμπτη φάλαγγα των ιμπεριαλιστών.

Θα φανεί περίεργο σε κάποιους αλλά η διαφωνία του Ανδρέα Παπανδρέου με τις προτάσεις του Πέτρας την δεκαετία του 80 ήταν γνωστή στο ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό όχι γιατί παρακολουθούσαμε τις συζητήσεις των δύο αλλά απλούστατα γιατί στις τοπικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ γινόντουσαν πολιτικές και θεωρητικές συζητήσεις για τις διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις για το αν και σε ποιο βαθμό η Ελλάδα εκείνης της περιόδου ανήκε στην περιφέρεια της μητρόπολης με τον ίδιο τρόπο που ανήκαν πχ οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Κι αν επομένως τα βήματα που θα έπρεπε να γίνουν ήταν τα ίδια. Τόσο οι θέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου όσο και του Πέτρας ήταν δημοσιευμένες και πολυσυζητημένες. Και οι διαφωνίες ευδιάκριτες και καθαρές.

Είναι επομένως τουλάχιστον υποκριτικό να παριστάνουν κάποιοι τους θαυμαστές του Πέτρας μετά από τριάντα τόσα χρόνια. Και το κάνουν όταν ο κόσμος έχει αλλάξει τρεις ή και τέσσερις φορές από τότε και η προσέγγιση «μητρόπολης – περιφέρειας» έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο.

Είναι τουλάχιστον κωμικό να παρουσιάζονται σήμερα, μαζί με τον Τζέιμς Πέτρας, ως επικριτές του Ανδρέα Παπανδρέου γιατί δεν έφυγε από την Ε.Ε όσοι τότε τον κατηγορούσαν ως αντιευρωπαϊστή, αραβόφιλο κανταφικό και τριτοκοσμικό.

Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου όταν όσοι το 89 φλερτάριζαν με την ιδέα να στήσουν ένα ακόμα ειδικό δικαστήριο για το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα γιατί λέει δεν έβρισκαν τα …τιμολόγια με τα οποία στάλθηκαν όπλα στους Σαντινίστας στην Νικαράγουα, σήμερα ανακαλύπτουν όψιμα τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής και τον Τσάβες.

Έχω στην βιβλιοθήκη μου τα τεύχη του ΑΝΤΙ αλλά και του ΠΟΛΙΤΗ εκείνης της περιόδου…

Έχω στη μνήμη μου ζωντανά τις πολιτικές βρισιές και τις απαξιωτικές ρετσέτες που εισπράτταμε ως Πασόκοι για την ενασχόληση μας και την στήριξή μας με κάθε τρόπο σε κινήματα όπως το PLO, το Μέτωπο Πολισάριο και το «Φωτεινό Μονοπάτι»…

Για την ουσία του άρθρου του Πέτρας δεν θα πω τίποτα. Κι αυτό γιατί όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να μάθει και να διαβάσει ότι ο Παπανδρέου δεν είναι ο μόνος που εισπράττει παρόμοια κριτική. Τα ίδια γράφει με άλλα λόγια και για τον Αλλιέντε στον οποίο επίσης ήταν σύμβουλος για ένα διάστημα. Σήμερα ο Πέτρας είναι σύμβουλος του Τσάβες. Φοβάμαι πως όταν διαφωνήσουν τα ίδια ή και χειρότερα θα ακούσει και ο Τσαβες…

Προσωπικά πάντως είμαι ικανοποιημένος που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν πήρε την δεκαετία του 80 τοις μετρητοίς τις συμβουλές του κ. Πέτρας...